ΠΗΓΗ:soshalkidiki.wordpress.com
21 Οκτωβρίου 2012. Μαζευτήκαμε απ΄το πρωί μια παρέα, δυό – δυόμιση χιλιάδες άνθρωποι. Με χαμόγελα που θα ανεβαίναμε στις Σκουριές, με μια αγωνία στη ματιά γιατί οι Σκουριές μας ήταν (και είναι ακόμη) στα χέρια των χρυσοθήρων.
Φτάσαμε στο Χοντρό Δέντρο κι αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας εκεί, ο θόρυβος και η μορφή τους δεν ταιριάζουν με το δάσος. Αρχίσαμε να περπατάμε τα οχτώ χιλιόμετρα που μας χώριζαν απ΄τις Σκουριές. Δεν μιλούσαμε, δεν τραγουδούσαμε, δεν ακούγονταν συνθήματα. Η οργή κι ο πόνος μας καταλάγιασαν απ΄την μυρωδιά των δέντρων και τους ήχους του δάσους. Γίναμε ένα με το δάσος, ακόμη κι αν ήμασταν χιλιάδες απ΄το ίδιο αυτό είδος – το ανθρώπινο είδος – που ήρθε για να το καταστρέψει.
Μας πήρε ώρες το περπάτημα μέχρι εκεί. Μέχρι εκεί που τους χρυσοθήρες φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί …
Η 21η Οκτωβρίου 2012 θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη και στα κορμιά μας. Ήταν η μέρα που όποιος συμμετείχε στην πορεία στον Κάκαβο βίωσε στο πετσί του, τι θα πει προβοκάτσια, τι θα πει κρατική καταστολή, τι θα πει νόμιμη βία, τι θα πει καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τι θα πει εξευτελισμός .
Μια μέρα που, για το κίνημα μας, σηματοδότησε την αρχή και το τέλος σε πολλές εξελίξεις. Εκείνη τη μέρα το κράτος του ”Δένδια-Σαμαρά” στοχοποίησε και ποινικοποίησε τον αγώνα μας. Χιλιάδες άνθρωποι στο δάσος των Σκουριών για μια πορεία. Χιλιάδες μπάτσοι στο βουνό για την καταστολή αυτής της πορείας και την φύλαξη του χώρου. Του χώρου που καταπάτησαν. Της γης μας και των δέντρων που μας έχουν θρέψει για τόσα χρόνια.
Εκείνη τη μέρα συνελήφθησαν 17 άνθρωποι. Άνθρωποι που δεν μπορούσαν να τρέξουν, άνθρωποι που έμεινα πίσω για να βοηθήσουν αυτούς που χτυπήθηκαν, για να δώσουν τις πρώτες βοήθειες σ΄αυτούς που δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν και να δούνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου